از بین بدن موی زائد

بیمارستان لقمان حکیم در تهران، بزرگترین مرکز سم‌شناسی ایران در یک برنامهٔ چند ساله رابطهٔ میان آمیختهٔ شیمیایی واجبی موجود در بازار ایران در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ و شمار مسمومیت‌های گزارشی مرتبط با آرسنیک را پژوهش کرد. برآیند این برنامهٔ پژوهشی نشان داد در سال ۱۹۹۹ با گسترش واجبی بدون آرسنیک در بازار شمار مسمومین به شدت کاهش یافته‌است. از همان سال دسترسی واجبی از طرح قدیم محدود شد. واجبی طرح جدید از سولفید یا باریوم سولفات (Barium sulfate) به عنوان جایگزین آرسنیک استفاده می‌کنند. شاید علت این مقدار آماری که بیان‌گر مسمومیت بوده، بیشتر برآمده از خورده شدن چنین واجبی‌هایی بوده باشد وگرنه بو کشیده شدن آرسنیک، پیامد ناگوار مسمومیتی‌ای را به همراه ندارد.

یافته‌های باستان شناسان نشان می‌دهد که انسان‌های نخستین، از درهم آمیختن زرنیخ، سنگ آهک، صمغ و چکیدهٔ گیاهان، چنین آمیخته‌ای را برای رستن به دست می‌آورده‌اند. چهرهٔ پاک و تراشیدهٔ مصریان باستان، گواهی دهندهٔ وجود چنین آمیخته‌هایی است. به گفتهٔ هرودوت مصری‌ها بر این باور بودند که تنها در دنیای پس از مرگ، مو و ریش آن‌ها پروانهٔ رشد دارند. آن‌ها با به کار بردن نشاسته، آرسنیک و آهک آمیخته‌هایی برای پاکی خود از مو داشته‌اند. چنین وسواسی برای بی‌مویی و زیبایی به اندازهٔ بهداشت و جاویدی ارزش داشته‌است.

برچیدن تمام موهای بدن، یک روش پیشگیرانه در برابر عفونت و پلشتی بوده‌است. بدون شک آمیخته‌های نخستین، برای برداشتن مو دربرگیرندهٔ مادهٔ خمیری قندی از پختن شکر با لیمو و دیگر ادویه‌های طبیعی بوده‌است که با کشیدن در خلاف جهت رشد مو به کار گرفته می‌شده‌است. مایهٔ قندی باعث مهار رشد باکتری در محیط گرم این سرزمین می‌شده‌است. این روش حتی به خارج از خاور میانه هم رفته‌است.

هم اکنون روش های پیشرفته ای مانند استفاده از کرم موبر دائمی بدن استفاده می شود

پودر موبر که به آن واجبی‌، تیزبر، تنویر ،طین، حنازرد یا نوره هم گفته می‌شود، فراورده‌ای پودری‌شکل به رنگ سفید است که از آمیخته شدن آهک و زرنیخ درست می‌شود و از آن برای موزدایی استفاده می‌شود. در تولیدات تجاری جدید، از سولفید یا باریوم سولفات (Barium sulfate) به عنوان جایگزین آرسنیک استفاده می‌کنند.